به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

توفیق اجباری، آموزش مجازی

تاریخ انتشار: ۲۵ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۹۷۲۱۰۱

همه‌گیری ویروس کرونا، دولت‌ها و جوامع را ناگزیر به اتخاذ اقداماتی پیشگیرانه برای کاهش میزان شیوع این ویروس ناشناخته شد. یکی از بدیهی‌ترین‌های این اقدامات، کاهش حضور افراد در فضا‌های آموزشی است!

*گوشه و کنار نشریات، فاطمه سادات رضوی: همزمان با همه گیری ویروس کرونا، دولت‌ها و جوامع، ناگزیر تصمیم گرفتند تا اقداماتی پیشگیرانه برای کاهش میزان شیوع این ویروس ناشناخته انجام دهند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند! یکی از بدیهی ترین‌های این اقدامات، کاهش حضور افراد در فضا‌های آموزشی بود! در اغلب کشور‌های دنیا، مدارس، محیط‌های آموزشی و دانشگاه‌ها تعطیل شدند.   در ابتدا با توجه به ناشناختگی این ویروس و رفتار‌های غیرقابل پیش بینی آن، به نظر می‌رسید چالش ما با آن یک چالش زودگذر نیست؛ پس نیاز به تدبیر در این زمینه کامال احساس می‌شد با گذشت زمان، تجربه‌ ما بر روی این گزاره صحه گذاشت. پس برای پرکردن خلا آموزش باید راه حلی اندیشیده می‌شد. با توجه به توسعه‌ی فضای مجازی، بهترین گزینه آموزش در بستر اینترنت بود. حال شیوه‌ی نوینی از آموزش شکل گرفت که آموزش سنتی را به صورت جدی به چالش کشید.   مطالبی که در بالا ارائه کردیم راجع به بحث آموزش و تدریس بود؛ اما دغدغه‌ مهم دیگری وجود دارد که آن بحث ارزیابی است! تصور من از این موضوع آن است که فارغ از بحث آموزش_مجازی، تک استانداردی بودن ارزیابیها اشکال اساسی آموزش در کشور ما است. چطور برای محتواهای مختلف می‌توان یک نسخه پیچید؟
آیا ارزیابی مبتنی بر نمره برای همهی درس ها لازم است؟ اصلا شکل مرسوم امتحان گرفتن برای همه‌ی درس‌ها اتفاق درستی است؟ شاید بهترین راه حل تغییر رویکرد در نحوه‌ی ارزیابی است! مطالبی که در بالا ارائه کردیم راجع به بحث آموزش و تدریس بود؛ اما دغدغه‌ی مهم دیگری وجود دارد که آن بحث ارزیابی است! تصور من از این موضوع آن است که فارغ از بحث آموزش_مجازی، تک استانداردی بودن ارزیابی‌ها اشکال اساسی آموزش در کشور ما است. چطور برای محتواهای مختلف می‌توان یک نسخه پیچید؟ آیا ارزیابی مبتنی بر نمره برای همه‌ی درس‌ها لازم است؟ اصلا شکل مرسوم امتحان گرفتن برای همه‌ی درس‌ها اتفاق درستی است؟ شاید بهترین راه حل تغییر رویکرد در نحوه‌ی ارزیابی است!   ما با یک شیوهی جدید در آموزش مواجه هستیم که در دوران پساکرونا  قطعاً آموزش ما را تحت تأثیر قرار خواهد داد. اما این تغییر در کشور ما چگونه رخ داده است؟ ابتدا مختصر به آموزش مجازی در مدارس می‌پردازیم و سپس به صورت تفصیلی به آموزش و ارزیابی در دانشگاه‌ها و مراکز عالی خواهیم پرداخت.
۱. مدارس   برای جبران مشکلات ناشی از نبود آموزش، همگام با سایر کشورها، شبکه‌های سیما بسیج شدند تا آموزش در بستر تلوزیون ادامه پیدا کند. سپس با معرفی نرم افزار موبایلی شاد، فضایی تحت نظر آموزش و پرورش ابداع شد تا در امر آموزش خللی ایجاد نگردد.
این اتفاق را می‌توان به فال نیک گرفت! چرا که با رشد آموزش در بستر شبکه‌های سیما می‌‍توان امیدوار بود همه‌ی افراد، در همه جای کشور از سطح معقول و استاندارد تعریف شده در آموزش بهرهمند شود؛ هرچند مطمئن هستیم که این اقدام کافی نیست. ضمن اینکه آموزش در بستر نرم افزار شاد این امکان را فراهم می‌کند تا کارآمدی معلمان و شیوه‌ی آموزش مجازی، مورد رصد قرار گیرد.
البته در کنار همه‌ی این موارد که از فواید آموزش مجازی هستند، نگرانی‌هایی نیز وجود دارد که کاملا هم به جاست! مثال: چه چیزی تضمین می‌کند که دانش آموز حتما از این آموزش استفاده کنند؟ قرارگرفتن تلفن همراه در اختیار کودکان چه اثرات مخربی بر سلامت جسمانی و روحی آن‌ها خواهد گذاشت؟ کدام نحوه‌ی ارزیابی می‌تواند تضمین کند که آموزش به درستی انجام شده است؟   آموزش مجازی به شیوه‌ امروزی در سنین پایین‌‌تر و دبستان کاملا نیازمند حضور والدین است و تضمینی وجود ندارد که والدین در این زمینه بتوانند به فرزندشان کمک کنند. آموزش مجازی برای خانواده‌هایی که هم پدر و هم مادر شاغل اند به چه صورت انجام می‌شود؟ جواب مناسب به این سواالت برای تعریف یک نظام آموزشی مجازی کارآمد بسیار راه گشاست.
۲. دانشگاه و مراکز علمی آموزش در بستر فضای اینترنت برای دانشگاهیان مسئله‌ غریبی نیست! احتماال شما نیز تجربه‌ استفاده از آن را پیش از عصر فعلی آموزش مجازی هم داشته اید. اما باید پذیرفت: آموزش به این شکل، با این گستردگی، تجربه‌ جدیدی بود. نبود زیرساخت‌های اینترنتی در مناطق کمترتوسعه یافته، یکی از موانع اصلی آموزش مجازی است. هزینه‌ سرسام آور اینترنت. حتی برای دانشگاه‌های سراسری که آموزش آن‌ها رایگان بوده است، همچنین رایانه و تلفن همراه مناسب برای دانشجویان، یک مشکل بزرگ اقتصادی ایجاد کرده است.   تأمین ابزار مناسب برای آموزش که بهترین عملکرد را برای اساتید رقم بزنند نیز چالشی است که نیازمند تفکر و خلاقیت است. همچنین در این شیوه‌ی آموزش، مشکل جدی برای واحد‌های عملی و کارگاهی پدید آمد. چرا که یادگیری این دروس نیازمند حضور دانشجو است که در این شرایط ریسک بزرگی است. اما روی دیگر سکه چیز دیگری است!   سال‌ها است دغدغه مندان عرصه‌ی آموزش به دنبال بهبود شرایط آموزش و تحقق عدالت آموزشی‌ اند. اگر بر اساس انصاف بخواهیم ارزیابی کنیم، قدم‌های بلندی در این راستا برداشته شده است و تقریبا در تمام نقاط ایران امکان آموزش وجود دارد؛ اما سطح و کیفیت آموزش برای همه برابر نیست.   بیم آن می‌رود که بسیاری از استعداد‌ها به دلیل نبود شرایط عادلانه از دست بروند. اما آموزش مجازی این امکان را فراهم کرد که از هر نقطه از جهان به بهترین آموزش‌ها امکان دسترسی فراهم شود و بسیاری از کتابخانه‌ها رایگان کتاب‌های خود را در اختیار افراد قرار بدهند. بدین ترتیب جبر جغرافیا از این میان برداشته شد. امکان ضبط و استفاده‌ی مجدد از آموزش، مشکلات افراد راجع به محدودیت‌های زمان را برطرف کرد.   همچنین امکان بهرهمندی از آموزش به صورت مطلوب و باکیفیت برای کسانی که به هر علت دچار ضعف جسمانی، اختلالات یادگیری و ... هستند و برای آموزش حضوری محدودیت دارند، فراهم شد. پس باید منتظر باشیم تا در آینده شیوه‌های جدید تدریس تدوین گردد؛ البته این منوط بر آن است که زیرساخت لازم فراهم شود و ابزار‌های کارآمدتری در زمینه تدریس به اساتید داده شود. بر هیچکس پوشیده نیست که ارتباط  چهره به چهره و فضای صمیمی کلاس در این حالت وجود ندارد.   قطعاً همه‌ی شما تجربه‌ی آزمون‌های با زمان کوتاه مجازی را داشته اید. اساتید به قصد کاهش تقلب، امتحان‌های سخت با زمان کم را به عنوان راه حل ارائه دادند. به علاوه، در طول ترم نیز تعدد آزمونک‌ها، تمرین‌ها، و پروژه‌ها، فشار درسی را چندین برابر کرده است. به نظر می‌رسد که لازم است متناسب با محتوای هر درس استاندارد ارزیابی آن نیز باز تعریف شود. در این صورت هر بار قرار نیست با پدیده تکراری تعهدنامه روبه رو شویم! تعهد نامه‌هایی که اگر صادقانه به آن‌ها نگاه بیندازیم تنها کلماتی هستند که امضایی بر پایشان زده شده است و ارزش دیگری ندارد! شاید در روزگاری که کرونا مهمان ماست، به شیوه‌ی جدیدی در آموزش و ارزیابی رسیدیم که در آن آموزش در بهترین کیفیت خود با کمترین صرف زمان و هزینه ارائه شود و ارزیابی‌ها به منظور سنجش دانش و آگاهی فرد انجام بشود.   نه اینکه تنها عددی برای پرکردن ورقه‌ی کاغذ و ایجاد رقابت‌های کاذب باشد. امیدوارم روزی آموزش و ارزیابی ما به این بلوغ برسد که در مقابل تکنولوژی انعطاف به خرج دهد و یادگیری اصولی و کارآمد، تمام هم و غم آن باشد.   نشریه میدان انقلاب، دانشگاه صنعتی شریف، شماره هفتاد و هفت

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: نشریات دانشجویی دانشگاه شریف نشریه میدان انقلاب آموزش در بستر آموزش مجازی بحث آموزش برای همه ی درس ها ی آموزش شیوه ی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۹۷۲۱۰۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کد یکتا برای واحدهای صنفی اجباری است

به گزارش خبرگزاری مهر، حمیدرضا رستگار رئیس اتاق اصناف در مصاحبه رادیویی، گفت: یکی از سیاست‌های دولت، خدمات الکترونیک است. یعنی یک سری خدمات نهادهای دولتی باید در بستر الکترونیکی انجام شود. یک سری مجوزها از سوی درگاه مجوزها اعطا شده و در ادامه نیز بحث الکترونیکی شدن روی داد که در دستور کار دولت است.

رستگار تاکید کرد: الکترونیکی کردن مجوزها نیازمند آن است که تمام کسانی که دارای مجوز کسب و کار هستند برای دریافت تسهیلاتی که دولت ارائه می‌دهد باید کد یکتا را داشته باشند.

وی گفت: کد یکتا متصل به حساب بانکی افرادی می‌شود که فعالیت اقتصادی دارند. بیشتر افراد باید جسم مجوز را با خود می‌بردند و یا استعلامی از نهادهای ذیربط انجام می‌شد تا اعتبار پروانه کسب بررسی می‌شد. با الکترونیکی شدن و ایجاد کد یکتا نیازی نیست که اشخاص حقیقی و حقوقی که دارای پروانه کسب هستند مجوز را با خود ببرند.

این مقام صنفی یادآور شد: مهمترین موضوعی که اتاق اصناف و اتحادیه‌ها دنبال می‌کنند آن است که همه فعالان اقتصادی باید پروانه کسب داشته باشند. سپس آنکه این مجوزها مورد تأیید درگاه ملی مجوزها باشد. با کد یکتایی که افراد دریافت می‌کنند هم افرادی که مجوز دارند و یا مجوز قدیمی دارند و نیازمند به روز شدن هستند، عملیات به روز رسانی خود را انجام می‌دهند.

وی گفت: تهران دارای ۱۳۵ اتحادیه و نزدیک به ۵۰۰ هزار واحد صنفی دارای پروانه هستند و همه آنها باید کد یکتا را دریافت کنند. افرادی که پروانه کسب ندارند حتماً باید با این کد یکتا مجوز کسب و کار را دریافت کنند.

رئیس اتاق اصناف تهران خاطرنشان کرد: یکی از موضوعات مهم این است که همه مردم تا پایان این ماه باید برای دریافت کد یکتا به آدرس الکترونیکی اقدام کنند. غیر از آن افراد صنفی می‌توانند به اتحادیه مرتبط مراجعه کنند و اتحادیه‌ها نیز این کد را ارائه می‌کنند.

کد خبر 6095507